Početkom osamdesetih godina XX veka Južnoafrička Republika (JAR) našla se pod međunarodnim embargom zbog politike aparthejda. Samim tim, i RV JAR se našlo u nezavidnoj poziciji, jer u uslovima stalnog konflikta sa zemljama u susedstvu i međunarodnog embarga nije bilo u mogućnosti da u potrebnoj meri održi operativnu sposobnost svoje flote borbenih aviona.
Mali broj modernih aviona Mirage F-1 bio je nedovoljan da zadovolji narasle potrebe. S obzirom da je dalja nabavka aviona Mirage F-1 bila nemoguća, jedino prihvatljivo rešenje je bilo modernizacija aviona Mirage-III, koje je JAR kupila u nekoliko verzija tokom šezdesetih godina XX veka. Tokom osamdesetih godina JAR je pokrenula veoma ambiciozan projekat modernizacije aviona, koji je bio obavijen velom tajne. Dobri rezultati ovog programa su ostvareni prvenstveno zahvaljujući saradnji sa Izraelom, sa kojim je Južna Afrika ostvarila čvrste tehnološke veze.
© South African Air Force (SAAF)Državna kompanija Atlas Aircraft je uz pomoć izraelske kompanije IAI razvila program modernizacije aviona Mirage-III. Prvi zahvati koji su učinjeni u halama na starim avionima odnosili su se na osvežavanje strukture i produžavanje resursa konstrukcije s određenim poboljšanjima na aeroprofilima krila. Ipak, najuočljivije promene su bile u sasvim novoj elektronici i opremi, uglavnom izraelske proizvodnje. Avion se trebao podići na nivo standarda Kfir C-2. Prioritet je dat dvosedima za obuku koji su označeni kao Cheetah-D. Atlas je 16 aviona preveo na standard Cheetah-D koji su spolja slični dvosedima Kfir TC-2 (prema drugim izvorima Kfir TC-7). Avion je dvosed sa karakterističnim nosom i kanar konfiguracijom. U nosu se nalazi radarski daljinomer Elta EL/M-2001B i ima sondu za punjenje gorivom u letu. Prvi primerci su uvedeni u naoružanje RV JAR krajem 1986. godine.
Na osnovu verzije Cheetah-D nastao je lovačko-bombarderski avion Cheetah-E. Ukupno je 16 aviona prevedeno na standard Cheetah-E. Ova verzija raspolaže sa istom opremom kao i dvosed, stom razlikom što je zadržan stari motor Atar 09C-3. Avion je postao operativan tokom 1987. godine. Po karakteristikama bio je sličan izraelskom avionu Kfir C-2. Ova verzija je zamenila zastarele avione Canberra i Buccaneer, koji su već uveliko bili „na izdisaju“ sa svojim resursima. Od opreme Cheetah-E je raspolagao sa gornjim prikazivačem (HUD), navigacijsko-nišanskim sistemom, kompjuterskom bazom podataka, novim displejima, kao i radarskim daljinomerom Elta EL/M-2001B. Ovaj radarski daljinomer nema mogućnost pretraživanja iza horizonta, tako da bi to moglo da se navede kao glavni ograničavajući faktor u presretačkim zadacima. Međutim, i ovo je bilo dovoljno, da se u velikoj meri poveća borbeni potencijal i izmeni ruho aviona. Na lovačkim zadacima bio je naoružan sa raketama vazduh-vazduh V-3B Kukri, a kasnije i sa raketama V-3C Darter. Već 1992. godine avioni Cheetah-E su povučeni iz naoružanja i konzervirani. Čile je ove avione nabavio 2003. godine. U Čileu avioni Cheetah-E su poslužili kao izvor rezervnih delova za čileansku modifikaciju aviona Mirage-50 koju je uradila čileanska kompanija ENAER, a modifikovani avion označen je kao Pantera.
S ukidanjem sankcija južnoafričkoj industriji pružile su se mogućnosti za postepeni uvoz novih tehnologija i za nova dostignuća u oblasti vazduhoplovstva. U skladu s tim i taktičkim zahtevima otišlo se još dalje u programu Cheetah, čiji je zadnji izdanak Cheetah-C. U odnosu na ranije verzije, Cheetah-C su uglavnom novoproizvedeni, a ne reparirani avioni, i što je još važnije po karakteristikama su se približili novijim borbenim avionima. Novo krilo u konfiguraciji sa kanarima i motor Atar 9K-50C-11 su poboljšali ukupne aerodinamičke karakteristike, ali su daleko veća poboljšanja postignuta u elektronici i u naoružanju. Dizajn kabine i oprema su skoro indentični sa bilo kojim avionom sa Zapada, a višenamenski radar je Elta EL/M-2021 (ili novi Elta EL/M-2032 koji je razvijen za izraelski Lavi). Katapult sedište je Martin-Baker Mk-6. Raketno naoružanje se sastoji od domaćih IC raketa Armscor (od 1992. Denel Kentron) V-3B Kukri i V-3C Darter, kao i od raznih raketa razvijenih u Izraelu. Avion je naoružan i sa savršenijim raketama vazduh-vazduh Armscor V-3S Snake (licencno proizvedena raketa Python-3), Denel Kentron V-3E Agile Darter i Denel Kentron V-4R Radar Darter. Ukupno je proizvedeno 38 novih lovaca Cheetah-C. Ova verzija je uvedena u naoružanje RV JAR već 1993. godine, i zamenila je avione verzije Cheetah-E. Sve do 2008. godine predstavljala je okosnicu lovačke avijacije RV JAR. Tokom 2008. godine lovci Cheetah-C su povučeni iz naoružanja RV JAR i ponuđeni su na prodaju. Na smenu su im stigli lovci SAAB JAS-39C/D Gripen.
Ministarstvo odbrane Ekvadora 23. septembra 2009. godine donelo je odluku o nabavci deset lovaca Cheetah-C i dva dvoseda Cheetah-D, koji bi zamenili već zastarele lovce Mirage F-1JA. Posle nekoliko odlaganja, ugovor je potpisan u decembru 2010. godine. Prva tri lovca Cheetah isporučena su RV Ekvadora 20. aprila 2011. godine.Avion Cheetah predstavljao je veliki uspeh južnoafričke vazduhoplovne industrije, a samim tim i veliki uspeh zemlje, koja je dugo bila u izolaciji.
Za izradu teksta korišćena je sledeća literatura:
Danko Borojević, Dragi Ivić, Enciklopedija mlaznih lovačkih aviona, Autorsko izdanje, Požarevac, 2012.