Teški lovac-presretač sa velikim doletom oduvek je bio jako važan za SSSR, i to najviše zbog ogromnog prostranstva na kojem se prostirala ta država. Otvorenost severno-istočnih granica te velike zemlje ujedno su bili i njezina velika slaba tačka, koja se svojevremeno činila vrlo logičnim odabirom za mogući prodor i udar američkog vazduhoplovstva. Slabost tog prostora tada, kao i danas, su njegova slaba naseljenost mali broj aerodroma, relativno slaba radarska pokrivenost uz ne baš jaku PVO. Jedan od sasvim logičnih smerova u traženju rešenja u ostvarivanju suverenosti nad vlastitim vazdušnim prostorom su upravo teški lovci-presretači.
Uočivši ovaj problem OKB 156 (konstrukcioni biro Andreja Tupoljeva) počeo je da radi na konstrukciji teškog lovca-presretača, koji bi bio u stanju da presretne američke strategijske bombardere B-52 i pre nego što ovi budu u stanju da izvrše nuklearni napad na unutrašnjost teritorije SSSR. Projekat lovca-presretača označen kao TU-28-24 bio je zamišljen kao projekat presretača naoružanog raketama vazduh-vazduh K-24. Međutim, kad se počelo s radom na projektu uočeno je da će biti dosta problema.
Ubrzo će se shvatiti da nije samo potrebno konstruisati avion, već je trebalo razviti ceo sistem PVO u kojem bi presretač bio osnova. Novi avion je trebalo da se opremi i novom avionikom, koja bi mu omogućila bezbedan let u svim mogućim uslovima i izvršenje borbenog zadatka iznad Severnog pola, koja je bila najčešća borbena zona ovih aviona.
Prototip novog aviona označen kao TU-102 bio je završen 12. jula 1960. godine i isporučen korisnicima kako bi oni mogli da završe svoj deo posla. Sistem je kompletiran 23. januara 1961. godine i dostavljen fabrici radi fabričkog testiranja. Svoj prvi let u trajanju od 30 minuta prototip je obavio 18. marta 1961. godine. Ne čekajući da se ispitivanja završe u fabrici aviona u Voronješu je početkom 1961. godine završena probna serija od četiri aviona TU-28. Novi avioni prvi put će poleteti 13. maja 1961. godine. Tokom ispitivanja vršena su usavršavanja aviona, tako da je odluka o početku proizvodnje donesena 18. septembra 1964. godine. Avion je označen kao TU-128P, a NATO mu je dodelio kodni naziv Fiddler. Uveden je u naoružanje 8. juna 1965. godine.
Teški lovac-presretač TU-128P bio je najveći presretač na svetu koji je bio u operativnoj upotrebi. Avion je bio niskokrilac sa krilima strelastog oblika, sa uglom nagiba krila od 55 stepeni, koja su se pri korenu krila širila. Krila su bila masivna, a ispod njih su se nalazila četiri nosača raketa. Presretač TU-128P imao je veliki snažni radar RP-S Smerč (NATO oznaka Big Nose) i bio je naoružan sa dve PRS rakete vazduh-vazduh R-4R i dve ICS rakete vazduh-vazduh R-4T (NATO oznaka AA-5 Ash). Modernizovani lovac-presretač TU-128M dobio je modernizovani radar Smerč-M i modifikovane PRS rakete vazduh-vazduh R-4MR i ICS rakete vazduh-vazduh R-4MT.
Lovci TU-128 bili su raspoređeni u sibirskoj oblasti, štiteći severne granice SSSR od upada američkih bombardera preko Severnog pola, pošto ova oblast nije bila pokrivena raketama PVO. Bio je u upotrebi od 1965. pa do 1992. godine kao tipični teški lovac-presretač velikog doleta. Ukupno je proizvedeno 188 lovaca-presretača i deset aviona za obuku.
Danko Borojević, Dragi Ivić, Enciklopedija mlaznih lovačkih aviona, Autorsko izdanje, Požarevac, 2012.