TV Front/Danko Borojević
Na zahtev Kraljevske mornarice Jugoslavije u julu 1939. godine u brodogradilištu u
Splitu je položena kobilica za novi razarač – vođu flotile Split. Brod je trebao da se gradi po ugledu na prethodni razarač Dubrovnik.
Od naoružanja novi razarač trebao je da ima pet škodinih topova kalibra 140 mm, deset protivavionskih topova kalibra 40 mm i dva trostruka torpedna aparata. Nakon kapitulacije Kraljevine Jugoslavije, brod u izgradnji preuzimaju Italijani.
Nakon kapitulacije Italije 1943. godine izgradnju broda preuzimaju Nemci. Tokom rata brod je nekoliko puta sabotiran. Prvi put se to dogodili od strane radnika, pre nego što će Italijani zauzeti brodogradilište, potom je sabotiran od strane Italijana, pre nego što će ga preuzeti Nemci, da bi ga potom sabotirali i partizani. Završetak Drugog svetskog rata razarač Split zatiče tamo gde je i bio, ali u dosta oštećenom stanju prouzrokovanim zbog sabotaža.
Već krajem 1945. godine državni vrh odlučuje da se razarač dovrši. Međutim, uslovi u brodogradilištu u Splitu, nisu dozvoljavali da se to i uradi. Tako da je odlučeno da se brod otegli u brodogradilište u Rijeci, gde će se brod i dovršiti.
Treba znati da dovršetak razarača ne bi bio moguć bez američke pomoći.
Odluka o završetku gradnje razarača R-11 Split donesena je u okviru „Drugog flotnog
programa“, po kojem je mornarica FNRJ trebalo da ima oko 600 brodova i po kojem je
trebalo povećati broj brodova veće tonaže, s jakim artiljerijskim naoružanjem za
podršku lakim pomorskim snagama.
Naš najveći ratni brod vođa flotile razarač R-11 Split ušao je u sastav Ratne
mornarice Jugoslavije 4. jula 1958. godine. Izgrađen je u riječkom brodogradilištu
„Treći maj“.
Split je bio klasični razarač čije se naoružanje sastojalo od artiljerijskih,
torpednih i protivpodmorničkih sistema. Brod je bio opremljen radarima, podvodnim električnim lokatorom i elektronskim računarima. Split je bio opremljen četvorocevnim protivavionskim topom kalibara 40 mm bofors L-60, koji je bio spregnut sa sistemom za upravljanje vatrom čiju je osnovu činio američki osmatračko-nišanski radar AN/SPG-34 (AN/SPG-34) poznat negde pod oznakom Mk-34. Radar je mogao registrovati i pratiti ciljeve u vazdušnom prostoru do 20 nautičkih milja.
Pri kraju svog službovanja u Ratnoj mornarici razarač Split je služio kao školski
brod za obuku mornara u Mornaričkom nastavnom centru. Iz sastava Ratne mornarice
izašao je 2. februara 1984. godine.
TAKTIČKO TEHNIČKI PODACI
Deplasma: standardni 2382 tone; pun 2770 tona.
Dimenzije: dužina 120 m; širina 12 m; visina 6,5 m; gaz 4,31 m.
Pogon: dve Personove parne turbine snage po 19000 kilovata (25000 KS).
Brzina: maksimalna 31,5 čvor.
Daljina plovljenja: 6600 nautičkih milja sa 13 čvorova.
Naoružanje: četiri poluautomatska topa kalibra 127 mm, dvanaest topova kalibra 40
mm, četiri automatska topa kalibra 20 mm, petocevni torpedni aparat kalibra 533 mm, dva višecevna protivpodmornička raketna bacača tipa jež, šest bacača i dva klizača bombi. Pored toga mogao je ukrcati i položiti 40 mina.