Začeci vazduhoplovnih snaga Republike Zambije, vuku korene još od vazduhoplovnog vinga vazduhoplovnih snaga Severne Rodezije, koji je služio uglavnom za vezu i transport. Po sticanju nezavisnosti 24. oktobra 1964. godine, pomoć oko stvaranja i organizacije vazduhoplovnih snaga Republike Zambije pružaju Italija, Jugoslavija, Kina i Sovjetski Savez.
Istog dana po sticanju nezavisnosti, vazduhoplovne snage Severne Rodezije menjaju naziv u vazduhoplovne snage Republike Zambije.
Saradnja Zambije sa Jugoslavijom u oblasti vazduhoplovstva otpočinje 1969. godine, potpisivanjem ugovora o školovanju pilota i tehničkog sastava vazduhoplovstva Zambije u Jugoslaviji.
Jugosloveni su sa remontovanim radarima AN/TPS-1 (AN/TPS-1) i AN/TPS-10D (AN/TPS-10D), organizovali prvu radarsku mrežu u Zambiji.
U vreme kada je uspostavljena vojno-tehnička saradnja sa Jugoslavijom, Zambija je imala problema na granici prema Angoli. Zbog toga su joj pod hitno trebali avioni. Tako da je naše RV i PVO prijateljskoj Zambiji, iz svog inventara izdvojilo dva poslednja proizvedena Galeba iz prve serije, koji su vraćeni u fabriku Soko i doterani na izvozni standard G-2AE. Tako doterani avioni su označeni kao G-2AZ i isporučeni RV Zambije 24. oktobra 1971. godine. Još četiri aviona G-2AZ proizvedena su i isporučena Zambiji tokom 1974. godine. Ukupno je vazduhoplovstvu Zambije isporučeno šest aviona G-2AZ Galeb, i oni su ušli u sastav Pilotske akademije vazduhoplovnih snaga Zambije. Ti avioni su poneli evidencijske brojeve RV Zambije od 7001 do 7006.
Nekoliko nastavnika – pilota našeg RV bilo je na obuci u Zambiji.
Avioni su u Zambiji jedno vreme bili bazirani na aerodromu južno od jezera Tanganjika, na nadmorskoj visini blizu 1500 metara. Tu je nešto umerenija klima ali još uvek ima perioda većih vrućina. Ipak i na visokim temperaturama i na visini od oko 1500 metara avioni Galeb su sa punim opterećenjem imali dobre performanse u poletanju.
Jugosloveni su za potrebe vazduhoplovstva Zambije izgradili vazduhoplovnu bazu Mbali, 650 milja severoistočno od Lusake na granici sa Tanzanijom, ranije poznata kao Aberkorn (Abercorn).
Galeb je bio avion dobre antikorozivne zaštite. Kad je rađen, a radio se zakivanjem, morala je svaka ploča da se namaže lepljivom gumastom materijom, takozvanim polikastom, i da se tek po lepljenju zanituje. I u rupe za nitne takođe se stavljala ta materija, tako da avionu Galeb korozija nije mogla ništa. Zbog toga se dobro pokazao u Zambiji.
Danas zambijski „galebovi“ više ne lete, zbog isteka životnog veka.