Međutim, ne kao što se mislilo u protivbrodskoj borbi sitem obala-more, nego kao modifikovane krstareće rakete za napad na kopnene ciljeve. Ukrajinci u prilog svoje tvrdnje pokazali su par slika zgužvanih delova za koje tvrde da pripadaju raketi P-35 Progres, koja je lansirana sa fiksnog obalskog lansera Utjes sa Krima i da je projektil presretnut na jugu Ukrajine.
P-5 Pyatyorka (NATO SS-N-3A/B/C Shaddock) se smatra jednom od prvih protivbrodskih raketa dugog dometa, a treći model u familiji ruskih raketa tipa more-more i obala-more. Ravoj rakete P-5 Pyatyorka počeo je 1954 i trajao do 1957 godine 20. veka. Kada je ušao u operativnu upotrebu Sovjetske mornarice smatrao se jednim od zastrašujućih oružja, a taj nosi i danas.
Konstruktori su predviđali da ovaj projektil bude lansiran sa familije novih svojetskih krstarica, razarača i napadnih nukelarnih podmornica sa kojima bi bili potapani pre svega nosači aviona i udarne grupe mornarice SAD i ostalih članica NATO pakta. Iz ove rakete P-5 Pyatyorka bio je razvijen veliki broj modifikacija ovog projektila kome je povećavan domet i ubojitost na sam cilj. Ovaj projektil jasnije su prihvatile i obalske snage sovjetske mornarice.
Cilj ove rakete bio je napad na protivničke plovne sastave van vizuelnog dometa i daleko od dometa aviona sa nosača aviona i odbrambenih sistema na brodovima.
Ova raketa lansira se iz cilindara koji su hermetički zatvoreni. Različite lansirne cevi se koriste u zavisnosti od verzije, a najveći cilindar ima kopnena verzija u režimu obala-more.
Raketa P-5 Pyatyorka (NATO SS-N-3A/B/C Shaddock) duga je 11 metara i ima cilindrično telo sa sklapajućim krilima i zaobljenim nosem koji štiti aktivni radarski sistem za navođenje.
Posle lansiranja raketu u prvoj fazi pokreću raketni busteri na čvrsto gorivo koji dostižu brzinu od 1,4 maha, zatim let rakete preuzimaju turbomlazni motor TRD 4D48 u fazi krstarenja. U toj fazi raketa dostiže brzinu od 1,8 maha i let na visinama od 300 do 500 metara nad površinom mora.
Startna masa rakete je 4,5 tona i ima maksimalni domet 370 km
Kada se pojavila 1960-tih i 1970-tih godina 20 veka zabrinula je bila zapadne pomorske stručnjake zbog svog sofisticiranog sistema za navođenje i velike bojeve glave, zbog čega je naloženo zapadnim kompanijama da pronađu odgovor na ovu raketu.
Inače težina bojeve glave za ovu raketu je 900 kg kad ima konvencionalnu bojevu oznake 4G48 glavu i 350 kilotona kad je u pitanju nukelarna bojeva glava
Raketa je u verziji obala-more poznata i kao Sepal, dok je Shaddock verzija rakete koja se koristi za raketnih krstarica, razarača i napadnih nuklearnih podmornica.
U mobilnoj verziji obala -more sistem se označava kao Sepal, a poznata je i kao 4K44B Redut. Ovaj mobilni raketni sistem označava se i kao SPU-35B, SPU-35V TEL koji nosi jedan lanser velikog cilindričnog oblika 3M44/P-35B koji je u raketnoj bateriji imao tri lansera i radar tipa skala. Do nestanka Sovejtskog Saveza, obalske snage Sovjetske mornarice su imali 19 bataljona, a u svakom bataljonu bilo je 15-18 lansera. Ove velike rakete bile su montirane na teškim teretnjacima marke ZIL -135/KVAZ-135MB konfiguracije 8h8.
Sovjeti su kasnije napravili i stacionarnu verziju ovog raketnog sistema i to na Krimu. Poznat je i kao Ujtos/Sotka odnosno pećina, koje je sovjetska mornarica podigla na zapadnim obalama poluostrva Krim. Prvi sistemi postali su operativni 1973 godina, a na njih postavljene su bile nove rakete P-35V
U odnosu na P-5 Pyatyorka (NATO SS-N-3A/B/C, verzija P-35 nazvana Progres imala je programirani profil leta na visinama 400, 4000 i 7000 m, sa radarskim vođenjem u konačnoj fazi leta na visini od 90 m iznad površine mora . Ova krstareća raketa je upotrebljavala zapletenu šemu vođenja, koja se na srednjoj putanji leta oslanjala podršku unetih informacija, pri čemu je visinu leta u velikoj meri odlučivali na osnovu potrebe održavanja vidnog polja do mete. Po lasniranju P-35 se penjala na krstareću visinu na osnovu naredbi, upravljanja pri čemu je položaj rakete pratio emitovanje signala. Kada je raketa videla put do cilja, onda se uključivao video informaciona veza koja je snimak sa pretraživača sumeravala prema operatoru lansiranja rakete. Operater je zatim izabrao željeni cilj i zaključavanja na izabrani cilj. Raketa zatim prelazi na toplotno vođenje i usmerila se na cilj.